Scheveningen 09.12.1909 – Den Haag 15.09.2001

Carrière

Studie biologie Leiden. Leraar biologie Den Haag 1936, assistent Rijksherbarium 1938. Promotie 1941 op ‘The Charophyta of Malaysia and Adjacent Countries’. Medewerker Laboratorium voor Zeeonderzoek Jakarta en algoloog bij ’s Lands Plantentuin Bogor,1948–1952. Leraar biologie 1951–1954. Directeur Carmabi Curaçao 1954–1957. Hoogleraar Old Dominion University (Norfolk, Virginia, USA) 1959–1975, en oprichter van het Institute of Oceanography aan deze universiteit. Sedert 1979 honorair medewerker Rijksherbarium Leiden.

Biografie

In zijn jeugd en ook later was Zaneveld actief in de padvindersbeweging. Hij was gehuwd met Engelina van de Water; zij hadden 2 zoons. Hij werd in 1966 genaturaliseerd tot staatsburger van de USA. Zijn zoon J. Ronald Zaneveld werd hoogleraar oceanografie aan de Oregon State University. De andere zoon, Lourens, is hoogleraar biochemie aan het Medical College of Illinois te Chicago. Na het overlijden van zijn echtgenote was zijn partner Janny Dijkstra. Op Antarctica is een “Zaneveld Glacier” naar hem vernoemd.

Belangrijkste oceanografische/waterstaatkundige activiteiten

Zaneveld was algoloog. Hij was medeoprichter van het Carmabi op Curaçao en was oprichter van het Institute of Oceanography van Old Dominion University te Norfolk (USA). Hij leidde in 1963–1967 het Amerikaanse algenonderzoek in Antarctica en had de leiding over drie expedities naar dit continent.

Bibliografie

Ontbreekt.

Autografie

Ontbreekt.

Referenties

• Sweeney, James R., 1976. Oral History Interview. Old Dominion University, Norfolk, Virginia

Links

• http://sci.odu.edu/oceanography/about/history.shtml
• http://ww2.odu.edu/ao/instadv/quest/Zaneveld.html

HOC Katern Biografieën  

Oorspronkelijke versie: Leo Otto (23 november 2012)

Laatst gewijzigd: Kees Kramer (02 januari 2013)

Delft 26.02.1873 – Amersfoort 17.07.1955

Carrière

Fysicus. Studie wis– en natuurkunde Leiden 1891, promotie 1897 bij H. Kamerling Onnes op het proefschrift ‘Metingen over het verschijnsel van Hall en de toename van den weerstand in het magnetisch veld’. Assistent Kamerling Onnes te Leiden 1897–1902 en 1900–1910 privaatdocent natuurkunde. Directeur KNMI afd. ‘Waarnemingen te land’ 1903 en hoofddirecteur KNMI 1905–1938. Buitengewoon hoogleraar meteorologie, klimatologie en oceanografie Utrecht 1910–1938.

Biografie

Van Everdingen was zoon van Ewoud van Everdingen, hoofd van een school, en Geertruida Maria Hardenberg. Hij trouwde in 1908 met Maria Johanna Pronk. Zij kregen 4 dochters. Werd lid KNAW 1921.

Het meteorologisch onderzoek van Van Everdingen was breed georiënteerd. Hij zette zich in voor versterking van de internationale samenwerking in de meteorologie.

Belangrijkste oceanografische/waterstaatkundige activiteiten

Als hoofddirecteur van het KNMI was Van Everdingen verantwoordelijk voor het vernieuwingsprogramma dat door Wind was ingezet. Daarnaast was hij Nederlands vertegenwoordiger in de ICES en had hij een actief aandeel in het onderzoek van de oppervlaktetemperatuur van de Noordzee.

Bibliografie

Ontbreekt.

Autografie

Referenties

• Berlage, H.P., 1956. In: Jaarboek KNAW 1955–1956.

• Bleeker, H.P., 1955. Tijdschrift Kon. Ned. Aardrijkskundig Genootschap 2e reeks 72
• Cannegieter, H.C., 1955. Hemel en dampkring 53.
• KNMI, 1954. Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut 1854–1954.
• Snelders, H.A.M., 1989. In: Biografisch Woordenboek van Nederland 3.

Links

• http://www.historici.nl/Onderzoek/Projecten/BWN/lemmata/bwn3/everdingen

HOC Katern Biografieën  

Oorspronkelijke versie: Leo Otto (23 november 2012)

Laatst gewijzigd:

Kloetinge 10.10.1817 – Utrecht 03.02.1890

Carrière

Fysicus. Studie letteren in Utrecht 1835, vanaf 1836 ook aan de faculteit wis- en natuurkunde. 1844 promotie Utrecht magna cum laude op ‘De synaphia et prosaphia’ (over cohesie en adhesie). 1845 onbezoldigd lector mineralogie en geologie Utrecht; 1847 buitengewoon hoogleraar wiskunde Utrecht. 1854 oprichter en eerste hoofddirecteur KNMI (1854–1890). 1855 Lid KNAW. 1857 gewoon hoogleraar wiskunde. 1867–1888 hoogleraar natuurkunde.

Biografie

Buys Ballot was zoon van Anthony Jacobus Buys Ballot, predikant te Kloetinge en Geertruida Françoise Lix–Raaven, en de kleinzoon van C.H.D. Ballot, predikant te Middelburg en docent van het ‘Natuurkundig Gezelschap’ en het ‘Natuurkundig Genootschap der Dames’ te Middelburg. Hij startte in 1848 in Utrecht met een observatorium dat in 1854 het KNMI zou worden. Hij trouwde op 27.07.1848 met Elisabeth Hester Thierry de Bije, overleden 07.12.1850. Op 24.01.1856 trouwt hij met Augustina Frederika Carolina Hoogeveen. Hij woonde ’s zomers op het landgoed De Delle (Veluwe).

Belangrijkste oceanografische activiteiten

Buys Ballot is vooral bekend als meteoroloog. Maar als hoofdirecteur van het KNMI, dat in 1854 opgericht werd na de conferentie van Brussel (1853) over de internationale organisatie van scheepswaarnemingen, was hij ook verantwoordelijk voor de uitvoering van het Nederlandse programma van scheepswaarnemingen. Hij gaf zijn visie op dit terrein in verschillende publicaties. Hij zette zich in voor de Nederlandse deelname aan het Internationale Pooljaar 1882–1883.

Bibliografie (part)

• Buys Ballot, CHD, 1853. Uitkomsten van wetenschap en ervaring aangaande winden en zeestroomen in sommige gedeelten van den oceaan.
• Buys Ballot, CHD, 1855. Temperatuur van het zeewater, nuttig voor de zeevaart.
• Zie verder de lijst in: van Everdingen (1953).

Autografie

Referenties

• Beek, L., 2004. De geschiedenis van de Nederlandse Natuurwetenschap.
• KNMI, 1954. Koninlijk Nederlands Meteorologisch Instituut 1854–1954.
• Snelders, H.A.M. en C.J.E. Schuurmans, 1980. In: Van Stevin tot Lorentz. Intermediair Bibliotheek.
• van Everdingen, E., 1953. C.H.D. Buys Ballot 1817–1890 [biografie].
• van Lunteren, F.H., 1999. In: L.J. Dorsman (ed). Beroep op de wetenschap.

Links

• http://www.dwc.knaw.nl/wp-content/berkelbio/08.buysballot.pdf
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Christophorus_Buys_Ballot

HOC Katern Biografieën

Oorspronkelijke versie: Leo Otto (23 november 2012)

Laatst gewijzigd: Kees Kramer (2 januari 2013)

Groningen 07.11.1867 – Utrecht 07.08.1911

Carrière

Fysicus. Studie Groningen 1886-1893. Promotie Groningen bij H. Haga in 1894 op ‘De lokaalvariometer van Kohlrausch en het magnetisch veld in het Physisch Laoratorium te Groningen’. 1895 lector mathematische fysica en fysische chemie Groningen. Hoofddirecteur KNMI 1902. Lid KNAW 1903. Hoogleraar mathematische fysica en theoretische mechanica Utrecht 1904.

Biografie

Wind was zoon van Gerrit Wind (ingenieur) en Antje de Roos. Hij trouwde in 1885 met Maria Leonarda Debora Meder. Zij kregen 3 dochters. Als voogd zette hij zich in voor de kinderen van zijn bij een scheepsongeval overleden broeder J.H. Wind. Zijn fundamenteel fysisch onderzoek betrof voornamelijk het magneto-optisch effect en de eigenschappen van röntgenstaling. Daarnaast maakte hij naam als experimentator en organisator. Om deze redenen werd hij benoemd tot hoofddirecteur van het KNMI. Hij zette zich ook in voor het onderwijs in de geografie aan de Utrechtse Universiteit.

Belangrijkste oceanografische/waterstaatkundige activiteiten

De aanstelling van Wind bij het KNMI gebeurde in de verwachting dat hij leiding zou geven aan vernieuwing van het programma en de theoretische onderzoekingen, te land en ter zee, van dit instituut. Hoewel Wind slechts kort hoofddirecteur van het KNMI was heeft hij deze vernieuwingen ingezet en is hij ook daarna als curator nog nauw betrokken gebleven bij dit instituut (1906-1911). Ook was hij lid van de commissie van toezicht van het Rijksinstituut voor Onderzoek der Zee en Nederlands gedelegeerde bij de ICES. In dat verband zette hij zich in voor goede stroommetingen en samen met medewerkers van het RIOZ publiceerde hij (1905-1907) over deze waarnemingen. Maar voorstellen voor een programma van stroommetingen door het KNMI werden echter door het ministerie afgewezen.

Bibliografie

Ontbreekt.

Autografie

Ontbreekt.

Referenties

• Lorentz, H.A., 1911. Verslag van de gewone vergadering der wis- en natuurkundige afdeling  van de KNAW 20: 172-174.
• Snelders, H.A.M., 1989. In: Biografisch woordenboek van Nederland 3.

Link

• http://www.historici.nl/Onderzoek/Projecten/BWN/lemmata/bwn3/wind

HOC Katern Biografieën

Oorspronkelijke versie: Leo Otto (11 november 2011)

Laatst gewijzigd:

Nieuw-Beijerland 29.08.1854 – Leiden 23.09.1916

Carrière

Bioloog. 1873 R.U. Leiden, later Graz (Oostenrijk). 1880 Promotie Leiden op ‘Leucanda aspera en het Kanaalsysteem der sponzen’. Leraar 1880-1882. Assistent Anton Dohrn in Napels 1882-1888. Assistent bij Hubrecht, later Lector RU Utrecht 1889-1904. Hoogleraar Leiden 1904-1916. 1900 lid KNAW.

Biografie

Vosmaer was de zoon van Carel Vosmaer, griffier bij het kantongerecht te Oud-Beijerland en letterkundige, en van Abrahamina Cornelia Charlotte Georgette Clant. Carel Vosmaer vertaalde de Ilias van Homerus en na zijn dood in 1888 verzorgde zijn zoon Gualtherus in 1889 de publicatie van zijn vaders vertaling van de Odyssee. Op 02.04.1906 trouwde Gualtherus met Catalina Suzanna Roëll.

Belangrijkste oceanografische/waterstaatkundige activiteiten

Vosmaer was specialist op het gebied van de sponzen. Tijdens zijn verblijf te Napels begon hij aan een studie van de sponzen in de baai van Napels, een werk dat pas na zijn dood als monografie werd uitgegeven. Ook deed hij onderzoek aan de sponzen, die verzameld door Van Lidth de Jeude in 1879 tijdens de tweede tocht met de Willem Barents en aan die van de Siboga expeditie.

Bibliografie

• Vosmaer, G.C.J. & J.H. Vernhout, 1902. The Porifera of the Siboga Expedition. I. The genus Placospongia. Siboga Livr. 9, 18pp.
• Vosmaer, G.C.J., 1911. The Porifera of the Siboga-Expedition. II. The genus Spirastrella. Siboga Livr. 59, 70pp.
• Vosmaer, G.C.J., 1928. Bibliography of sponges 1551-1913. Cambridge, At the University Press, pp.234.
• Vosmaer, G.C.J., 1885. The sponges of the "Willem Barents" expedition 1880-1881. Bijdragen tot de Dierkunde, 12: 47pp.

Autografie

Ontbreekt.

Referenties

• H.J.R., 1917. Jaarboekje voor Geschiedenis en Oudheidkunde van Leiden en Rijnland no 14

• Lorenz, H.A., 1917 KNAW. Verslagen Natuurkunde 25:492-494

Links

• http://www.worldcat.org/identities/np-vosmaer,%20gualtherus%20carel%20jacob$1854%201916

HOC Katern Biografieën

Oorspronkelijke versie: Leo Otto (11 november 2011)

Laatst gewijzigd: Kees Kramer (4 januari 2012)

Groningen 01.09.1873 – Wenen 22.01.1939

Carrière

Bioloog. 1891 Studie Universiteit Amsterdam. In 1895 behaalde hij de Middelbare Akte natuurhistorie. 1896 assistent Zoölogisch Laboratorium Amsterdam. 1898 Promotie Giessen (Duitsland), 1901 Promotie Amsterdam, 1907 Dr. Habil Giessen (D). 1911 Hoogleraar Giessen (D). 1916-1918 Hoogleraar Gent (België). 1919-1925 als privaat geleerde woon­achtig te Hilversum. 1923 lid KNAW. 1925 hoogleraar Wenen (Oostenrijk).

Biografie

Jan Versluys was zoon van Jan Versluys, leraar en Maria Catharina Jacoba Offers. Hij trouwde in 1903 met Louise Berta Maria Hülsmann. Zij kregen twee zoons en een dochter. Tijdens WO1 werd hij ondanks zijn Nederlanderschap in 1915 bij de Duitse legerdienst ingedeeld, tot hij in 1919 aan de Vlaamse Universiteit te Gent werd benoemd. Hij maakte reizen naar de USA en Zuid Afrika. In 1907 kreeg hij de Prix de Guèrne van de Société Zoologique de France. Zijn onderzoek betrof ook de palaeontologie.

Belangrijkste oceanografische/waterstaatkundige activiteiten

Versluys deed in 1895 onderzoek in de Caribische Zee met het jacht Chazalie van de Graaf de Dalmas en nam hierna deel aan de Siboga expeditie in 1899. Hij werkte aan de Gorgoniden (Hoornkoralen) van de Siboga-expeditie.

Bibliografie (part)

• Versluys, J., 1902. Die Gorgoniden der Siboga-Expedition. I. Die Chrysogorgiidae. Siboga Livr. 6, 120pp.
• Versluys, J., 1906. Die Gorgoniden der Siboga-Expedition. II. Die Primnoidae. Siboga Livr. 27, 188pp.
• Versluys, J., 1907. Die Alcyoniden der Siboga-Expedition. II. Pseudocladochonus hicksoni n. g. n. sp. Siboga Livr. 35, 32pp.
• Schnarf, 1939
• Zie link.

Autografie

Ontbreekt.

Referenties

• Schnarf, K., 1939. Verhandlungen der Zoölgisch-Botanischen Gesellschaft 88/89

• van Bemmel, J.F., 1939. Levensbericht van Jan Versluys Jr. Jaarboek 1938-1939 KNAW, pp.228-238.

Links

• http://de.wikipedia.org/wiki/Jan_Versluys_%28Zoologe%29

HOC Katern Biografieën

Oorspronkelijke versie: Leo Otto (11 november 2011)

Laatst gewijzigd: Kees Kramer (4 januari 2012).

Abcoude 06.06.1851 – La Tour de Peilz (Zwitserland) 30.11.1939

Carrière

Civiel ingenieur. Ingenieursdiploma Polytechnische School Delft 1872. Aspirant-ingenieur Rijkswaterstaat 1874. Ingenieur 1e klasse 1894. Hoofdingenieur titulair 1901. Op verzoek eervol ontslag 1902. Beherend vennoot firma Tutein Nolthenius en De Haan 1903-1909.

Biografie

Tutein Nolthenius was de oudste zoon van Mr.Dr. Peter Marius Tutein Nolthenius en Johanna Koopmans. Hij trouwde in 1880 met zijn nicht Alida Maria Ada Tutein Nolthenius. Zij kregen een dochter en twee zoons. Na haar dood in 1910 trouwde hij met Lilas Goergens. Als waterstaatsingenieur was hij vooral waterbouwkundige. Van 1897 tot 1919 was hij redacteur van De Gids. Daarin schreef hij o.a. in 1886 ‘Onze westelijke nabuur, de Noordzee’. In de jaren 1909-1920 maakte hij veel reizen en publiceerde hij veel. Hij vestigde zich in 1920 in La Tour de Peilz, nabij Montreux.

Belangrijkste oceanografische/waterstaatkundige activiteiten

In de jaren 1880-1882 voerde hij samen met de marineofficier H. Bernelot Moens een programma van getijmetingen uit langs de Nederlandse kust.

Bibliografie

• Crommelin, 1940.

Autografie

Ontbreekt.

Referenties

• Crommelin, C.A., 1940. Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde.

Links

• http://nl.wikipedia.org/wiki/Rudolph_Peter_Johann_Tutein_Nolthenius

HOC Katern Biografieën

Oorspronkelijke versie: Leo Otto (11 november 2011)

Laatst gewijzigd:

Utrecht 23.11.1818 – Batavia 08.02.1853

Carrière

Marine-officier. Kon.Inst.Marine Medemblik 1832. Adelborst 1e kl. 1836, LTZ2 1840, LTZ1 1851.

Biografie

Na verschillende reizen en deelname aan de expeditie van 1838 naar Guinea voer Smits in 1842 aan boord van Zr.Ms. Windhond naar Nederlands Indië, waar hij betrokken werd bij de hydrografische opnemingen. Hij trouwde er in 1845 en kreeg vijf kinderen. Daar verrichtte hij verschillende wetenschappelijke studies. In 1849 werd hij benoemd tot ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw. Hij was een van de oprichters van de Natuurkundige Vereniging voor Nederlands Indië in 1850, en zat als secretaris in het bestuur van die vereniging. Zelf deed hij meteorologische, astronomische en geodetische waarnemingen.

Belangrijkste oceanografische/waterstaatkundige activiteiten

Als secretaris van de Commissie tot verbetering der Indische zeekaarten (1845-1850) was Smits de opvolger van Melvill van Carnbee, die hem later ook weer opvolgde. Bij zijn hydrografisch werk kwam hij in aanraking met de tot dan toe nog niet verklaarde enkel­daagse/dubbeldaagse getijden van de archipel. Smits zocht hiervoor een verklaring die hij publiceerde in het Natuurkundig Tijdschrift voor Nederlandsch Indië (1851).

Bibliografie (part)

• Smits, H.D.A., 1850. Waarnemingen van het zoogenaamde Witte water (ajer poetih). Natuurkundig tijdschrift voor Nedrlandsch Indië, 1: 88-90
• Smits, H.D.A., 1851. Over de getijden in Nederlandsch Indië. Natuurkundig tijdschrift voor Nedrlandsch Indië, 2: 365-387

Autografie

Ontbreekt.

Referenties

• van der Aa, A.J., 1874. Biografisch Woordenboek der Nederlanden 17:783

Links

• http://www.dbnl.org/tekst/aa__001biog21_01/aa__001biog21_01_0316.php

HOC Katern Biografieën

Oorspronkelijke versie: Leo Otto (11 november 2011)

Laatst gewijzigd: 

Den Helder 01.09.1813 – Valkenburg 02.09.1875

Carrière

Marineofficier. 01.04.1834 LTZ2; 01.01.1848 LTZ1; 01.01.1857 KLTZ; 01.07.1862 KTZ; 01.07.1869 SBN; 01.08.1872 uit dienst en VADM tit.

Biografie

Zoon van Adam Siedenburg, boekouder, en Anna Geertruida Richter. In 1857 onderscheiden met de Militaire Willemsorde wegens krijgsverrichtingen op Borneo. In 1865 gedetacheerd bij de rijkswerf te Vlissingen.

Belangrijkste oceanografische/waterstaatkundige activiteiten

Deed op 30 april 1858 een poging tot diepzeeloding met een sloep van Z.M. Brik Cachelot in de Bandazee (6º40’Z, 126º47’O). Door gebruik van henneptouw was deze loding onnauw­keurig. Wel werd een diepzeepoliep opgehaald die destijds door Harting werd beschreven als Crinillum Siedenburgii.

Bibliografie

Ontbreekt.

Autografie

Ontbreekt.

Referenties

• KNMI, 1861. Onderzoekingen met den zeethermometer als uitkomsten van wetenschap en ervaring. Diepzeeloodingen van ZM brik 'Cachelot' in de Banda zee.

• l’Honoré Naber, S.P., 1922. Historisch overzicht van het onderzoek. In: De zeeën van Nederlandsch Oost-Indië.

• Kramer, K.J.M., 1990. Een Nederlands bewijs voor leven in de diepzee. GEWINA 13(1): 83-87.

Links

Ontbreekt.

HOC Katern Biografieën

Oorspronkelijke versie: Leo Otto (11 november 2011)

Laatst gewijzigd:

Hindeloopen 17.02.1856 – Utrecht 29.05.1910

Carrière

Chemicus. Studie Wis- en Natuurkunde Utrecht. Promotie 1877 op ‘Het ondersalpetrigzuur en eenige zijner zouten’. 1878 docent aan de Rijks-Veeartsenijschool te Utrecht.

Biografie

Jan Daniël van de Plaats was de zoon van Ds. Jan Daniël van de Plaats, doopsgezind predikant, en Anna Maria Folkertsma. Hij trouwde met Anna Elisabeth Korteweg, en zij kregen drie dochters. Hij was zeer geïnteresseerd in de geodesie, en publiceerde hierover, maar ook over een groot aantal andere onderwerpen van chemische, fysische en wiskundige aard waaronder ook meteorologie, statistiek en optiek.

Belangrijkste oceanografische/waterstaatkundige activiteiten

Van de Plaats nam deel aan de ‘Zuiderzee-expeditie’ van 1905 onder leiding van Dekhuyzen en zorgde daar voor de metingen van het zoutgehalte. Hij gebruikte daarbij waarnemingen van het elektrisch geleidingsvermogen.

Bibliografie

Ontbreekt.

Autografie

Ontbreekt.

Referenties

• Aardoom, L., 2006. dr. J.D. van der Plaats (1856-1916), geodeet langs de zijlijn. De Hollandse Cirkel 8(4): 104

Links

Ontbreekt.

HOC Katern Biografieën

Oorspronkelijke versie: Leo Otto (11 november 2011)

Laatst gewijzigd: