Geplaatst 9 apr. 2013 09:35 door Historie van de Oceanografie Club
[
9 apr. 2013 09:35 bijgewerkt
]
Scheveningen
09.12.1909 – Den Haag 15.09.2001
Carrière
Studie biologie
Leiden. Leraar biologie Den Haag 1936, assistent Rijksherbarium 1938. Promotie
1941 op ‘The Charophyta of Malaysia and Adjacent Countries’. Medewerker
Laboratorium voor Zeeonderzoek Jakarta en algoloog bij ’s Lands Plantentuin
Bogor,1948–1952. Leraar biologie 1951–1954. Directeur Carmabi Curaçao 1954–1957.
Hoogleraar Old Dominion University (Norfolk, Virginia, USA) 1959–1975, en
oprichter van het Institute of Oceanography aan deze universiteit. Sedert 1979
honorair medewerker Rijksherbarium Leiden.
Biografie
In zijn jeugd en
ook later was Zaneveld actief in de padvindersbeweging. Hij was gehuwd met
Engelina van de Water; zij hadden 2 zoons. Hij werd in 1966 genaturaliseerd tot
staatsburger van de USA. Zijn zoon J. Ronald Zaneveld werd hoogleraar
oceanografie aan de Oregon State University. De andere zoon, Lourens, is
hoogleraar biochemie aan het Medical College of Illinois te Chicago. Na het
overlijden van zijn echtgenote was zijn partner Janny Dijkstra. Op Antarctica
is een “Zaneveld Glacier” naar hem vernoemd.
Belangrijkste
oceanografische/waterstaatkundige activiteiten
Zaneveld was
algoloog. Hij was medeoprichter van het Carmabi op Curaçao en was oprichter van
het Institute of Oceanography van Old Dominion University te Norfolk (USA). Hij
leidde in 1963–1967 het Amerikaanse algenonderzoek in Antarctica en had de
leiding over drie expedities naar dit continent.
Bibliografie
Ontbreekt.
Autografie
Ontbreekt.
Referenties
Sweeney, James R., 1976. Oral History
Interview. Old Dominion University, Norfolk, Virginia
Links
HOC Katern Biografieën
Oorspronkelijke
versie: Leo Otto (23 november 2012)
Laatst gewijzigd: Kees Kramer (02 januari 2013) |
Geplaatst 9 apr. 2013 09:32 door Historie van de Oceanografie Club
[
9 apr. 2013 09:32 bijgewerkt
]
Delft 26.02.1873
– Amersfoort 17.07.1955
Carrière
Fysicus. Studie
wis– en natuurkunde Leiden 1891, promotie 1897 bij H. Kamerling Onnes op het
proefschrift ‘Metingen over het verschijnsel van Hall en de toename van den
weerstand in het magnetisch veld’. Assistent Kamerling Onnes te Leiden 1897–1902
en 1900–1910 privaatdocent natuurkunde. Directeur KNMI afd. ‘Waarnemingen te
land’ 1903 en hoofddirecteur KNMI 1905–1938. Buitengewoon hoogleraar
meteorologie, klimatologie en oceanografie Utrecht 1910–1938.
Biografie
Van Everdingen
was zoon van Ewoud van Everdingen, hoofd van een school, en Geertruida Maria
Hardenberg. Hij trouwde in 1908 met Maria Johanna Pronk. Zij kregen 4 dochters.
Werd lid KNAW 1921.
Het
meteorologisch onderzoek van Van Everdingen was breed georiënteerd. Hij zette
zich in voor versterking van de internationale samenwerking in de meteorologie.
Belangrijkste
oceanografische/waterstaatkundige activiteiten
Als
hoofddirecteur van het KNMI was Van Everdingen verantwoordelijk voor het
vernieuwingsprogramma dat door Wind was ingezet. Daarnaast was hij Nederlands
vertegenwoordiger in de ICES en had hij een actief aandeel in het onderzoek van de oppervlaktetemperatuur
van de Noordzee.
Bibliografie
Ontbreekt.
Autografie
Referenties
Berlage, H.P., 1956. In: Jaarboek KNAW 1955–1956.- Bleeker, H.P.,
1955. Tijdschrift Kon. Ned. Aardrijkskundig Genootschap 2e reeks 72
- Cannegieter, H.C.,
1955. Hemel en dampkring 53.
- KNMI, 1954.
Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut 1854–1954.
- Snelders, H.A.M.,
1989. In: Biografisch Woordenboek van Nederland 3.
Links
HOC Katern Biografieën
Oorspronkelijke
versie: Leo Otto (23 november 2012)
Laatst gewijzigd: |
Geplaatst 9 apr. 2013 09:28 door Historie van de Oceanografie Club
[
9 apr. 2013 09:28 bijgewerkt
]
Kloetinge
10.10.1817 – Utrecht 03.02.1890
Carrière
Fysicus. Studie
letteren in Utrecht 1835, vanaf 1836 ook aan de faculteit wis- en natuurkunde.
1844 promotie Utrecht magna cum laude op ‘De synaphia et prosaphia’ (over
cohesie en adhesie). 1845 onbezoldigd lector mineralogie en geologie Utrecht;
1847 buitengewoon hoogleraar wiskunde Utrecht. 1854 oprichter en eerste
hoofddirecteur KNMI (1854–1890). 1855 Lid KNAW. 1857 gewoon hoogleraar
wiskunde. 1867–1888 hoogleraar natuurkunde.
Biografie
Buys Ballot was
zoon van Anthony Jacobus Buys Ballot, predikant te Kloetinge en Geertruida
Françoise Lix–Raaven, en de kleinzoon van C.H.D. Ballot, predikant te
Middelburg en docent van het ‘Natuurkundig Gezelschap’ en het ‘Natuurkundig
Genootschap der Dames’ te Middelburg. Hij startte in 1848 in Utrecht met een
observatorium dat in 1854 het KNMI zou worden. Hij trouwde op 27.07.1848 met
Elisabeth Hester Thierry de Bije, overleden 07.12.1850. Op 24.01.1856 trouwt
hij met Augustina Frederika Carolina Hoogeveen. Hij woonde ’s zomers op het
landgoed De Delle (Veluwe).
Belangrijkste oceanografische
activiteiten
Buys Ballot is
vooral bekend als meteoroloog. Maar als hoofdirecteur van het KNMI, dat in 1854
opgericht werd na de conferentie van Brussel (1853) over de internationale
organisatie van scheepswaarnemingen, was hij ook verantwoordelijk voor de
uitvoering van het Nederlandse programma van scheepswaarnemingen. Hij gaf zijn
visie op dit terrein in verschillende publicaties. Hij zette zich in voor de
Nederlandse deelname aan het Internationale Pooljaar 1882–1883.
Bibliografie (part)
- Buys Ballot, CHD, 1853. Uitkomsten van
wetenschap en ervaring aangaande winden en zeestroomen in sommige gedeelten van
den oceaan.
- Buys Ballot, CHD, 1855. Temperatuur van
het zeewater, nuttig voor de zeevaart.
- Zie verder de lijst in: van Everdingen
(1953).
Autografie
Referenties
- Beek, L., 2004. De geschiedenis van de
Nederlandse Natuurwetenschap.
- KNMI, 1954. Koninlijk Nederlands
Meteorologisch Instituut 1854–1954.
- Snelders, H.A.M. en C.J.E. Schuurmans,
1980. In: Van Stevin tot Lorentz. Intermediair Bibliotheek.
- van Everdingen, E., 1953. C.H.D. Buys
Ballot 1817–1890 [biografie].
- van Lunteren, F.H., 1999. In: L.J. Dorsman
(ed). Beroep op de wetenschap.
Links
HOC Katern Biografieën
Oorspronkelijke
versie: Leo Otto (23 november 2012)
Laatst gewijzigd:
Kees Kramer (2 januari 2013)
|
Geplaatst 9 apr. 2013 08:41 door Historie van de Oceanografie Club
[
9 apr. 2013 08:41 bijgewerkt
]
Groningen 07.11.1867
– Utrecht 07.08.1911
Carrière
Fysicus. Studie
Groningen 1886-1893. Promotie Groningen bij H. Haga in 1894 op ‘De lokaalvariometer van Kohlrausch en het
magnetisch veld in het Physisch Laoratorium te Groningen’. 1895 lector
mathematische fysica en fysische chemie Groningen. Hoofddirecteur KNMI 1902.
Lid KNAW 1903. Hoogleraar mathematische fysica en theoretische mechanica
Utrecht 1904.
Biografie
Wind was zoon van
Gerrit Wind (ingenieur) en Antje de Roos. Hij trouwde in 1885 met Maria
Leonarda Debora Meder. Zij kregen 3 dochters. Als voogd zette hij zich in voor
de kinderen van zijn bij een scheepsongeval overleden broeder J.H. Wind. Zijn
fundamenteel fysisch onderzoek betrof voornamelijk het magneto-optisch effect
en de eigenschappen van röntgenstaling. Daarnaast maakte hij naam als
experimentator en organisator. Om deze redenen werd hij benoemd tot
hoofddirecteur van het KNMI. Hij zette zich ook in voor het onderwijs in de
geografie aan de Utrechtse Universiteit.
Belangrijkste
oceanografische/waterstaatkundige activiteiten
De aanstelling
van Wind bij het KNMI gebeurde in de verwachting dat hij leiding zou geven aan
vernieuwing van het programma en de theoretische onderzoekingen, te land en ter
zee, van dit instituut. Hoewel Wind slechts kort hoofddirecteur van het KNMI
was heeft hij deze vernieuwingen ingezet en is hij ook daarna als curator nog
nauw betrokken gebleven bij dit instituut (1906-1911). Ook was hij lid van de
commissie van toezicht van het Rijksinstituut voor Onderzoek der Zee en
Nederlands gedelegeerde bij de ICES. In dat verband zette hij zich in voor
goede stroommetingen en samen met medewerkers van het RIOZ publiceerde hij
(1905-1907) over deze waarnemingen. Maar voorstellen voor een programma van
stroommetingen door het KNMI werden echter door het ministerie afgewezen.
Bibliografie
Ontbreekt.
Autografie
Ontbreekt.
Referenties
- Lorentz, H.A., 1911. Verslag van de gewone
vergadering der wis- en natuurkundige afdeling
van de KNAW 20: 172-174.
- Snelders, H.A.M., 1989. In: Biografisch woordenboek van Nederland 3.
Link
HOC Katern Biografieën
Oorspronkelijke
versie: Leo Otto (11 november 2011)
Laatst gewijzigd: |
Geplaatst 9 apr. 2013 08:38 door Historie van de Oceanografie Club
[
9 apr. 2013 08:38 bijgewerkt
]
Nieuw-Beijerland
29.08.1854 – Leiden 23.09.1916
Carrière
Bioloog. 1873
R.U. Leiden, later Graz (Oostenrijk). 1880 Promotie Leiden op ‘Leucanda aspera en het Kanaalsysteem der
sponzen’. Leraar 1880-1882. Assistent Anton Dohrn in Napels 1882-1888.
Assistent bij Hubrecht, later Lector RU Utrecht 1889-1904. Hoogleraar Leiden
1904-1916. 1900 lid KNAW.
Biografie
Vosmaer was de
zoon van Carel Vosmaer, griffier bij het kantongerecht te Oud-Beijerland en
letterkundige, en van Abrahamina Cornelia Charlotte Georgette Clant. Carel
Vosmaer vertaalde de Ilias van Homerus en na zijn dood in 1888 verzorgde zijn
zoon Gualtherus in 1889 de publicatie van zijn vaders vertaling van de Odyssee.
Op 02.04.1906 trouwde Gualtherus met Catalina Suzanna Roëll.
Belangrijkste
oceanografische/waterstaatkundige activiteiten
Vosmaer was
specialist op het gebied van de sponzen. Tijdens zijn verblijf te Napels begon
hij aan een studie van de sponzen in de baai van Napels, een werk dat pas na
zijn dood als monografie werd uitgegeven. Ook deed hij onderzoek aan de
sponzen, die verzameld door Van Lidth de Jeude in 1879 tijdens de tweede tocht
met de Willem Barents en aan die van de Siboga expeditie.
Bibliografie
- Vosmaer, G.C.J. & J.H. Vernhout, 1902. The Porifera of the Siboga Expedition. I.
The genus Placospongia. Siboga Livr. 9, 18pp.
- Vosmaer,
G.C.J., 1911. The Porifera of the Siboga-Expedition. II. The genus
Spirastrella. Siboga Livr. 59, 70pp.
- Vosmaer,
G.C.J., 1928. Bibliography of sponges 1551-1913. Cambridge, At the University
Press, pp.234.
- Vosmaer, G.C.J., 1885. The sponges of the
"Willem Barents" expedition 1880-1881. Bijdragen tot de
Dierkunde, 12: 47pp.
Autografie
Ontbreekt.
Referenties
H.J.R.,
1917. Jaarboekje voor Geschiedenis en Oudheidkunde van Leiden en Rijnland no 14Lorenz,
H.A., 1917 KNAW. Verslagen Natuurkunde 25:492-494
Links
HOC Katern Biografieën
Oorspronkelijke
versie: Leo Otto (11 november 2011)
Laatst gewijzigd:
Kees Kramer (4 januari 2012)
|
Geplaatst 9 apr. 2013 08:35 door Historie van de Oceanografie Club
[
9 apr. 2013 08:35 bijgewerkt
]
Groningen 01.09.1873
– Wenen 22.01.1939
Carrière
Bioloog. 1891
Studie Universiteit Amsterdam. In 1895 behaalde hij de Middelbare Akte
natuurhistorie. 1896 assistent Zoölogisch Laboratorium Amsterdam. 1898 Promotie
Giessen (Duitsland), 1901 Promotie Amsterdam, 1907 Dr. Habil Giessen (D). 1911
Hoogleraar Giessen (D). 1916-1918 Hoogleraar Gent (België). 1919-1925 als
privaat geleerde woonachtig te Hilversum. 1923 lid KNAW. 1925 hoogleraar Wenen
(Oostenrijk).
Biografie
Jan Versluys was
zoon van Jan Versluys, leraar en Maria Catharina Jacoba Offers. Hij trouwde in
1903 met Louise Berta Maria Hülsmann. Zij kregen twee zoons en een dochter. Tijdens
WO1 werd hij ondanks zijn Nederlanderschap in 1915 bij de Duitse legerdienst
ingedeeld, tot hij in 1919 aan de Vlaamse Universiteit te Gent werd benoemd.
Hij maakte reizen naar de USA en Zuid Afrika. In 1907 kreeg hij de Prix de
Guèrne van de Société Zoologique de France. Zijn onderzoek betrof ook de
palaeontologie.
Belangrijkste
oceanografische/waterstaatkundige activiteiten
Versluys deed in
1895 onderzoek in de Caribische Zee met het jacht Chazalie van de Graaf de
Dalmas en nam hierna deel aan de Siboga expeditie in 1899. Hij werkte aan de
Gorgoniden (Hoornkoralen) van de Siboga-expeditie.
Bibliografie (part)
- Versluys, J., 1902. Die Gorgoniden der
Siboga-Expedition. I. Die Chrysogorgiidae. Siboga Livr. 6, 120pp.
- Versluys, J., 1906. Die Gorgoniden der
Siboga-Expedition. II. Die Primnoidae. Siboga Livr. 27, 188pp.
- Versluys, J.,
1907. Die Alcyoniden der Siboga-Expedition. II. Pseudocladochonus hicksoni n.
g. n. sp. Siboga Livr. 35, 32pp.
- Schnarf, 1939
- Zie link.
Autografie
Ontbreekt.
Referenties
Schnarf,
K., 1939. Verhandlungen der Zoölgisch-Botanischen Gesellschaft 88/89- van Bemmel, J.F.,
1939. Levensbericht van
Jan Versluys Jr. Jaarboek 1938-1939 KNAW, pp.228-238.
Links
HOC Katern Biografieën
Oorspronkelijke
versie: Leo Otto (11 november 2011)
Laatst gewijzigd:
Kees Kramer (4 januari 2012).
|
Geplaatst 9 apr. 2013 08:32 door Historie van de Oceanografie Club
[
9 apr. 2013 08:32 bijgewerkt
]
Abcoude
06.06.1851 – La Tour de Peilz (Zwitserland) 30.11.1939
Carrière
Civiel ingenieur.
Ingenieursdiploma Polytechnische School Delft 1872. Aspirant-ingenieur
Rijkswaterstaat 1874. Ingenieur 1e klasse 1894. Hoofdingenieur titulair 1901.
Op verzoek eervol ontslag 1902. Beherend vennoot firma Tutein Nolthenius en De
Haan 1903-1909.
Biografie
Tutein Nolthenius
was de oudste zoon van Mr.Dr. Peter Marius Tutein Nolthenius en Johanna
Koopmans. Hij trouwde in 1880 met zijn nicht Alida Maria Ada Tutein Nolthenius.
Zij kregen een dochter en twee zoons. Na haar dood in 1910 trouwde hij met
Lilas Goergens. Als waterstaatsingenieur was hij vooral waterbouwkundige. Van
1897 tot 1919 was hij redacteur van De Gids. Daarin schreef hij o.a. in 1886 ‘Onze westelijke nabuur, de Noordzee’. In
de jaren 1909-1920 maakte hij veel reizen en publiceerde hij veel. Hij vestigde
zich in 1920 in La Tour de Peilz, nabij Montreux.
Belangrijkste
oceanografische/waterstaatkundige activiteiten
In de jaren
1880-1882 voerde hij samen met de marineofficier H. Bernelot Moens een
programma van getijmetingen uit langs de Nederlandse kust.
Bibliografie
Autografie
Ontbreekt.
Referenties
- Crommelin, C.A.,
1940. Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde.
Links
HOC Katern Biografieën
Oorspronkelijke
versie: Leo Otto (11 november 2011)
Laatst gewijzigd: |
Geplaatst 9 apr. 2013 08:28 door Historie van de Oceanografie Club
[
9 apr. 2013 08:28 bijgewerkt
]
Utrecht
23.11.1818 – Batavia 08.02.1853
Carrière
Marine-officier. Kon.Inst.Marine Medemblik 1832. Adelborst
1e kl. 1836, LTZ2 1840, LTZ1 1851.
Biografie
Na verschillende
reizen en deelname aan de expeditie van 1838 naar Guinea voer Smits in 1842 aan
boord van Zr.Ms. Windhond naar Nederlands Indië, waar hij betrokken werd bij de
hydrografische opnemingen. Hij trouwde er in 1845 en kreeg vijf kinderen. Daar
verrichtte hij verschillende wetenschappelijke studies. In 1849 werd hij
benoemd tot ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw. Hij was een van de
oprichters van de Natuurkundige Vereniging voor Nederlands Indië in 1850, en
zat als secretaris in het bestuur van die vereniging. Zelf deed hij
meteorologische, astronomische en geodetische waarnemingen.
Belangrijkste
oceanografische/waterstaatkundige activiteiten
Als secretaris
van de Commissie tot verbetering der Indische zeekaarten (1845-1850) was Smits
de opvolger van Melvill van Carnbee, die hem later ook weer opvolgde. Bij zijn
hydrografisch werk kwam hij in aanraking met de tot dan toe nog niet verklaarde
enkeldaagse/dubbeldaagse getijden van de archipel. Smits zocht hiervoor een
verklaring die hij publiceerde in het Natuurkundig Tijdschrift voor
Nederlandsch Indië (1851).
Bibliografie (part)
- Smits, H.D.A., 1850. Waarnemingen van het zoogenaamde Witte water (ajer
poetih). Natuurkundig tijdschrift voor Nedrlandsch Indië, 1: 88-90
- Smits, H.D.A., 1851. Over de getijden in Nederlandsch Indië.
Natuurkundig tijdschrift voor Nedrlandsch Indië, 2: 365-387
Autografie
Ontbreekt.
Referenties
van
der Aa, A.J., 1874. Biografisch Woordenboek der Nederlanden 17:783
Links
HOC Katern Biografieën
Oorspronkelijke
versie: Leo Otto (11 november 2011)
Laatst gewijzigd: |
Geplaatst 9 apr. 2013 08:25 door Historie van de Oceanografie Club
[
9 apr. 2013 08:25 bijgewerkt
]
Den Helder 01.09.1813
– Valkenburg 02.09.1875
Carrière
Marineofficier. 01.04.1834
LTZ2; 01.01.1848 LTZ1; 01.01.1857 KLTZ; 01.07.1862 KTZ; 01.07.1869 SBN; 01.08.1872
uit dienst en VADM tit.
Biografie
Zoon van Adam
Siedenburg, boekouder, en Anna Geertruida Richter. In 1857 onderscheiden met de
Militaire Willemsorde wegens krijgsverrichtingen op Borneo. In 1865
gedetacheerd bij de rijkswerf te Vlissingen.
Belangrijkste
oceanografische/waterstaatkundige activiteiten
Deed op 30 april
1858 een poging tot diepzeeloding met een sloep van Z.M. Brik Cachelot in de
Bandazee (6º40’Z, 126º47’O). Door gebruik van henneptouw was deze loding onnauwkeurig.
Wel werd een diepzeepoliep opgehaald die destijds door Harting werd beschreven
als Crinillum Siedenburgii.
Bibliografie
Ontbreekt.
Autografie
Ontbreekt.
Referenties
KNMI, 1861. Onderzoekingen met den zeethermometer als uitkomsten van
wetenschap en ervaring. Diepzeeloodingen van ZM brik 'Cachelot' in de Banda zee.l’Honoré Naber, S.P., 1922. Historisch overzicht van het onderzoek. In:
De zeeën van Nederlandsch Oost-Indië.Kramer, K.J.M., 1990. Een Nederlands bewijs voor leven in de diepzee. GEWINA
13(1): 83-87.
Links
Ontbreekt.
HOC Katern Biografieën
Oorspronkelijke
versie: Leo Otto (11 november 2011)
Laatst gewijzigd: |
Geplaatst 9 apr. 2013 08:22 door Historie van de Oceanografie Club
[
9 apr. 2013 08:22 bijgewerkt
]
Hindeloopen 17.02.1856
– Utrecht 29.05.1910
Carrière
Chemicus. Studie
Wis- en Natuurkunde Utrecht. Promotie 1877 op ‘Het ondersalpetrigzuur en eenige zijner zouten’. 1878 docent aan de
Rijks-Veeartsenijschool te Utrecht.
Biografie
Jan Daniël van de
Plaats was de zoon van Ds. Jan Daniël van de Plaats, doopsgezind predikant, en
Anna Maria Folkertsma. Hij trouwde met Anna Elisabeth Korteweg, en zij kregen
drie dochters. Hij was zeer geïnteresseerd in de geodesie, en publiceerde
hierover, maar ook over een groot aantal andere onderwerpen van chemische,
fysische en wiskundige aard waaronder ook meteorologie, statistiek en optiek.
Belangrijkste
oceanografische/waterstaatkundige activiteiten
Van de Plaats nam
deel aan de ‘Zuiderzee-expeditie’ van 1905 onder leiding van Dekhuyzen en
zorgde daar voor de metingen van het zoutgehalte. Hij gebruikte daarbij
waarnemingen van het elektrisch geleidingsvermogen.
Bibliografie
Ontbreekt.
Autografie
Ontbreekt.
Referenties
Aardoom, L., 2006. dr. J.D. van der Plaats (1856-1916), geodeet langs
de zijlijn. De Hollandse Cirkel 8(4): 104
Links
Ontbreekt.
HOC Katern Biografieën
Oorspronkelijke
versie: Leo Otto (11 november 2011)
Laatst gewijzigd: |
|
