Carrière: Anne van Bosse groeide op
met een grote belangstelling voor de natuur. Haar wetenschappelijke carrière
begon zij na haar eerste huwelijk als toehoorder van de colleges biologie aan
de Universiteit van Amsterdam 1880-1883. Daar ontmoette zij haar tweede man,
Max Weber. Met hem maakte zij veel studiereizen. Zij specialiseerde zich in
het onderzoek van algen en ontwikkelde zich tot een internationale autoriteit
op dit terrein. In 1910 ontving zij als eerste Nederlandse vrouw een
eredoctoraat aan de universiteit van Utrecht (1910). Biografie: Anne van Bosse was
dochter van Jacob Theodoor van Bosse, assuradeur, en Jacqueline Reynvaan. Haar
moeder overleed toen zij 4 jaar oud was, en haar oudere zuster nam de opvoeding
over. Zij was van jongs af geïnteresseerd in de biologie. In 1871 trouwde zij
met de Amsterdamse kunstschilder W.F. Willink van Collen, die in 1878 overleed.
In die jaren was zij actief op verschillende terreinen, waaronder het
bevorderen van hoger onderwijs voor vrouwen. Na het overlijden van haar eerste
man besloot zij tot een studie in de botanie. Zij had niet de vereiste
vooropleiding om als student te worden ingeschreven, maar volgde de colleges
als toehoorder. In 1883 trouwde zij met Max Weber, die als buitengewoon
hoogleraar in de zoölogie aan de universiteit was verbonden. Na het emeritaat
van haar man woonde zij in Eerbeek. Zij had geen kinderen. Belangrijkste oceanografische activiteiten: Door haar specialisatie
in algen droeg Anne Weber–van Bosse belangrijk bij tot het Nederlandse zeeonderzoek.
Dat was vooral ook door haar deelname aan de door haar man geleide Siboga
expeditie. Ook bracht zij deze expeditie onder de aandacht van een breed
publiek door de publicatie van het boek “Een
jaar aan boord van H.M. Siboga”. Zij toonde het verband aan tussen
kalkalgen en het ontstaan van koraalriffen. Op haar naam staat de ontdekking
dat coccolithophoriden deel uitmaken van het phytoplankton. Bibliografie (selectie):
Referenties:
Autografie: Ontbreekt |
HOCdocs > Biographies >
